ပုရြက္ဆိတ္ႏွင့္ႏွံေကာင္

က်ေနာ္ငယ္ငယ္က လားေဖာင္တိန္၏ ပံုၿပင္အခ်ိဳ ့ကုိ ပံုၿပင္ဥပေဒသကုိသာမက ထုိပံုၿပင္မ်ားကိုပါ အလြတ္က်က္ဖူးခဲ့၏။ယင္းတုိ ့အနက္ `ပုရြက္ဆိတ္ႏွင့္ႏွံေကာင္´ ကုိ ေကာင္းစြာမွတ္မိေနေလသည္။ လုပ္အားတန္ဖုိး ခ်စ္ၿမတ္ႏုိးသူသည္ ဆုလာဘ္ေကာင္း၇ၿပီးလွ်င္ ေပါ့ေပါ့ေနတတ္သူသည္ အခ်ီးႏွီးၿဖစ္၇တတ္သည္ ဟူေသာသေဘာ၇သည့္ သင္ခန္းစာတစ္ခု၇ႏုိင္သည့္ ပုံၿပင္တစ္ပုဒ္ပင္။

က်ေနာ္အေနႏွင့္ကား ငယ္ရြယ္စဥ္ကၿဖစ္သၿဖင့္ ဥပေဒသကုိ နားလည္ေသာလည္း ပုံၿပင္ကုိ ေကာင္းစြာသေဘာမေပါက္ခဲ့ေခ်။ထုိေၾကာင့္ ပုရြက္ဆိတ္မွ အစာမခြဲေ၀ခဲ့သည့္ ႏွံေကာင္ကုိ သနားေနခဲ့သည္။ယခုလည္း လူဆန္သည့္ေခတ္စကားတုိ ့ကုိ က်ေနာ္သေဘာမတူႏိုင္ပါ။ အတၱာဟိတ တ၇ားတုိ ့ကုိ မေထာက္ခံေၾကာင္း လူတုိင္းအားေၿပာၿပခဲ့သည္။

တစ္ေန ့က ေဂ်ာ့၇မ္ေဆးအေၾကာင္းကုိ ၿပန္ေတြးမိေတာ့မွ ထုိပံုၿပင္အား ၿပန္မေတြးပဲမေနႏုိင္ေတာ့ပါ။သူသည္ စားပြဲတြင္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ထုိင္ေနလ်က္ရွိသည္။သူဒီေလာက္စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ထိုင္ေနပံုမ်ိဳး တစ္ခါမွ မၿမင္ဘူးခဲ့။သူ ့ေရွ ့ရွိ ဟင္းလင္းၿပင္ၾကီးသို ့မိန္းေမာေတြေ၀ကာ ၾကည့္ေနေလသည္။ကမၻာၾကီးတစ္ခုလံုး သူ ့ပုခံုးေပၚ ထမ္းထားသကဲ့သို ့ ေလးလံေနဟန္တူသည္။သူ ့အတြက္ စိတ္မေကာင္းၿဖစ္မိသည္။ သူ ့ ညီတြမ္က သူ ့ကုိ ဒုကၡေပးၿပန္ၿပီလားဟုေတြးမိ၇င္း အနားသြားကာ ႏွူတ္ဆက္လုိက္သည္..။

`ဘယ့္ႏွယ့္လဲဗ်ိဳ ့´

`မၿပဳံးႏုိင္ဘူးဗ်ိဳ ့´ သူက စိိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ေလသံႏွင့္ဆုိသည္။

`တြမ့္ကိစၥ မဟုတ္လား´

သူ ့သက္ၿပင္းတစ္ခ်က္ကုိ မွူတ္ထုတ္လိုက္သည္။

`ဟုတ္ပါတယ္ တြမ့္ကိစၥပါပဲ´

`ကန္ထုတ္လုိက္ပါလားဗ် သူ ့ကုိ။ ခင္ဗ်ားသူ ့ကုိေကာင္းေကာင္းဂရုစိုက္ခဲ့ၿပီပဲ။ခုေလာက္ဆုိ ခင္ဗ်ားညီ အသံုးမက်မွန္း ခင္ဗ်ားသိသင့္ေလာက္ၿပီ။´

အမွန္တကယ္ဆုိလ်င္ မိသားစုတစ္စုမွာ စုန္းၿပဳးတစ္ေကာင္ေတာ့ ပါတတ္စၿမဲ ဆုိတာ နားလည္ပါသည္။၇မ္ေဆးမိသားစုသည္ ဂုဏ္သေ၇ရွိ မိသားစုတစ္စုၿဖစ္သည္။တြမ္၇မ္ေဆးသည္ မိဘတုိ ့၏ ဂုဏ္သိကၡာကုိ ေထာက္ရူေသာအားၿဖင့္ ေကာင္းစြာ အသက္ေမြးမွူၿပဳလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္မွန္းထားခဲ့ၾကသည္။
သို ့၇ာတြင္ကား တြမ္၇မ္ေဆးကား ဘာစိတ္ကူးေပါက္သည္မသိ သူ ့အလုပ္တြင္ မေပ်ာ္ပုိက္ေၾကာင္း သူ ့မိသားစုႏွင့္ မေမြ ့ေလ်ာ္ေၾကာာင္းေၿပာကာ စြန္ ့ခြါသြားခဲ့သည္။သူ ့လက္ထဲတြင္ ေငြအနည္းငယ္ပါသြားေလ၇ာ ဥေ၇ာပတစ္ခြင္ ၿပဲၿပဲစင္ေအာင္ လည္ပတ္သံုးၿဖဳန္းေနခဲ့သည္။ေဆြမ်ိဳးမ်ားကမွူ ဒီေကာင္ ပုိက္ဆံကုန္သြား၇င္ ဘာၿဖစ္မလဲဟုသာ ေတြး၇င္း ေခါင္း၇မ္းကိုယ္၇မ္းၿဖစ္ကာ သူ ့အတင္းသူ ့သတင္းတုိ ့ကုိ ေမွ်ာ္ေနၾကသည္။

မၾကာမီပင္ ၾကားသိ၇ပါသည္။သူသည္ ေငြကုိ ေခ်းငွားကာ သံုးစြဲေန၇သည္ဟုဆုိသည္။တြမ္သည္ ဂုိက္ဆုိက္ကေတာ့မိသည္။သို ့၇ာတြင္ အက်င့္ပ်က္လာၿပီၿဖစ္သည္။သို ့ၿငားလည္း သူ ့ကုိေငြမေခ်းဘူးသူမရွိပါ။အဘယ့္ေၾကာင့္နည္းဟုဆုိေသာ္ သူသည္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေ၇းေၿပၿပစ္ေသာေၾကာင့္ၿဖစ္သည္။

ေငြေ၇းေၾကးေ၇းႏွင့္ပတ္သက္လ်င္ကား သူ ့အစ္ကုိကုိ အၿမဲ မွီခုိေန၇သည္။သူ ့အစ္ကုိကား စည္းကမ္းၾကီးသည့္ေရွ ့ေနတစ္ေယာက္ပင္။၇ံဖန္၇ံခါ တြမ္သည္ သူ ့အက်င့္ဆုိးမ်ားကို ေဖ်ာက္ပါမည္ဟု အာမခံသၿဖင့္ ေငြမ်ားမ်ားစားစား ေပးေလ့ရွိသည္။ေဂ်ာ့၇မ္ေဆးကား သူ ့ညီ လူေကာင္းအတုိင္းၿပန္ၿဖစ္မည္ဟု ယံုၾကည္ေနခဲ့သည္။သို ့၇ာတြင္သူေမွ်ာ္လင့္ထားသလုိကား ၿဖစ္မလာခဲ့ပါ။သူ ့ညီကို ၿပဳၿပင္၍ မ၇ေတာ့မွန္းသိလာသည့္အခါ သူသည္ တြမ့္ကုိ စြန္ ့လႊတ္လုိက္သည္။သို ့၇ာတြင္ ေဂ်ာ့သည္ အမ်ားေလးစားအပ္ေသာ ေရွ ့ေနတစ္ေယာက္ၿဖစ္ေလ၇ကား ညီအ၇င္းေခါကေခါက္က အ၇က္ဆုိင္တြင္ အ၇က္ေ၇ာင္းသမားလုပ္ေနၿခင္းကား နည္းနည္းမွ မတင့္တယ္။ထုိ ့ေၾကာင့္ ေဂ်ာ့သည္ တြမ္အား မၿဖစ္မေန ေပါင္ ငါးဆယ္ေလာက္ ၇ံဖန္၇ံခါ ေပးတတ္သည္။

`တြမ္ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့အဟုတ္သားဗ်၊ က်ေနာ့္ထက္ တစ္ႏွစ္္ငယ္ေပမဲ့ ရုပ္ေၿဖာင့္ေၿဖာင့္ပဲ။ေနာက္ေလးႏွစ္ဆုိ အသက္ငါးဆက္ၿပည့္ၿပီဗ်။အဲဒီအခ်ိန္ၾက၇င္ သူလူ ့ဘ၀ဟာ မလြယ္ပါလားလုိ ့ေတြး၇င္း သေဘာေပါက္လာမယ္ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့တယ္။အသက္ငါးဆယ္ၿပည့္၇င္ က်ေနာ့္မွာ စုမိေဆာင္းမိ ေပါင္သံုးေသာင္းေလာက္ရွိၿပီး တြမ္ဟာ ေၿမာင္းထဲေ၇ာက္ၿပီး ေခြးေသ၀က္ေသ ေသမွာပဲလုိ ့ႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္လုံးလုံး ေၿပာေနခဲ့တာ။ပုရြက္ဆိတ္နဲ ့ႏွံေကာင္ပံုၿပင္လုိပဲ အလုပ္လုပ္သူဟာ တစ္ကယ္အက်ိဳးခံစား၇မလား လတ္လ်ားလတ္လ်ားလုပ္သူဟာ အက်ိဳးခံစား၇မလားဆုိတာ က်ေနာ္တုိ ့အဆံုးတစ္ေန ့မွာ ေတြ ့မယ္မဟုတ္လား´

တစ္ကယ္သနားစ၇ာေကာင္းတဲ့ေဂ်ာ့ေပပဲ။သူ ့ကိုမ်ားစြာ ကိုယ္ခ်င္းစာမိသည္။တြမ္တစ္ေယာက္ဘာမ်ားၿဖစ္မိေနလို ့ပါလိမ့္။

`တြမ္အခု ဘာၿဖစ္ေနလဲသိလား´ သူက အက္သံၾကီးႏွင့္ ေမးလာသည္။က်ေနာ္အဆုိးဆံုးကုိ ေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့သည္။တြမ္ ေနာက္ဆုံးတြင္ ပုလိပ္လက္ေ၇ာက္သြားေလၿပီလား။
ေဂ်ာ့ပင့္သက္ကို ရွုိက္လုိက္သည္။

`က်ေနာ့္ဘ၀တစ္ေလ်ာက္မွာ အလုပ္ၾကိဳးစားတယ္ ေၿဖာင့္ေၿဖာင့္မွန္မွန္လုပ္တယ္။

အမ်ားကေလးစားတယ္။အဲ ေခြ်ေခ်ြတာတာ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ေနႏုိင္ခဲ့လို ့ ပင္စင္ယူမယ့္အခ်ိန္ေလာက္ဆုိ၇င္ အ၇င္းအႏွီးကေလးနည္းနည္းနဲ ့ေနႏိုင္ယံုပဲရွိမယ္။ကုိယ့္ဘ၀မွာ ေနႏုိင္ခဲ့လုိ ့ထာ၀၇ဘု၇ားသခင္က က်ေနာ့္ကုိ ေက်နပ္ၿပီး ေန၇ာတစ္ေန၇ာေပးမွာေပါ့ဗ်ာ။´

`ဒါေပါ့ဗ် ´

`ကဲ ခင္ဗ်ားတြမ္ကုိသိတယ္မဟုတ္လား ။ဘ၀တစ္ေလ်ာက္လံုး ေပေတေလလြင့္လာတာ ဘာေသာက္သံုးမွ မက်ဘူး။အေပ်ာ္ၾကဳးတယ္ ဘယ္သူမွ မေလးစားဘူး။လူဆုိးလူေတပဲ၊ ဥပေဒအတုိင္းသာဆုိ၇င္ ေထာင္ထဲေ၇ာက္ဖုိ ့ပဲရွိတယ္´

`ဒါေပါ့ဗ်´

ေဂ်ာ့၏ မ်က္ႏွာ အနည္းငယ္နီၿမန္းလာသည္။

`အဲ လြန္ခဲ့တဲ့ လအနည္းငယ္ေလာက္က တြမ္ဟာ သူ ့အေမေလာက္ရွိတဲ့ မိန္းမၾကီးကုိ ေတြ ့ၿပီး ၾကိဳက္ခဲ့တယ္ ေတြ ့ခဲ့တယ္ လက္ထက္ခဲ့တယ္တဲ့ဗ်ာ။အဲဒီမိန္းမၾကီးေသသြားေတာ့ သူ ့အတြက္ သူမပစၥည္းေတြ အကုန္ထားခဲ့တယ္။ ေပါင္ငါးသိန္းေလာက္ေငြသား ခ်ည္းပဲ က်န္ခဲ့တယ္။ ရြက္ေလွတစ္စီး၊ လန္ဒန္မွာ အိမ္တစ္လုံးနဲ ့ ေတာမွာ အိမ္တစ္လုံး´

ေဂ်ာ့၇မ္ေဆး လက္သီးကုိ က်စ္က်စ္ပါေအာင္စုကာ စားပြဲကုိ တဒုန္းဒုန္းထုလုိက္သည္။

`မတ၇ားဘူးဗ်ာ ေလာကၾကီး မတ၇ားဘူး၊ အလကားပဲ နည္းနည္းေလးမွတ၇ားတာမဟုတ္ဘူး´

က်ေနာ္ေကာ ဘာတတ္ႏုိင္မွာတဲ့တုန္း ။ ေဂ်ာ့မ်က္ႏွာတြင္ ေဒါသမီးလ်ွံမ်ား ၿပည့္လ်ံေနသည္။သူ ့မ်က္ႏွာ နီနီၾကီးကို ၾကည့္၍ က်ေနာ္၇ီခ်င္ေနသည္။ထုိ ့ေၾကာင့္ က်ေနာ္ သူ ့ေရွ ့တြင္ မေရွာင္ႏုိင္ဘဲ ဟတ္ဟတ္ပတ္ပတ္၇ီမိသည္။
ထုိအခ်ိန္မွစ၍ ေဂ်ာ့သည္ က်ေနာ့္ကုိ ဘယ္ေတာ့မွ မခြင့္လြတ္ေတာ့ပါ။သုိ ့၇ာတြင္ တြမ္သည္ကား ေမဖဲယားရွိ သူ ့အိမ္တြင္ အၿမဲထမင္းဖိတ္ေကြ်း၏။အေကာင္းတကာ့ အေကာင္းဆုံးဟင္းမ်ားၿဖင့္ ေကြ်းေမြးၿခင္းၿဖစ္သည္။
သုိ ့ေသာ္ၿငားလည္း အက်င့္ေဟာင္းၿဖစ္သည့္အတုိင္း သူ ့က်ေနာ့္ဆီမွ ေငြေခ်းငွားတယ္ေသးသည္။ သုိ ့၇ာတြင္ ဘယ္ေတာ့မွ် တစ္ေပါင္ထက္ မပုိေတာ့ပါေခ်။

The Ants and The Grasshopper by William Somerset Maugham